بررسی تاثیر نانو سلیس و سرباره کوره آهن گدازی در دوام بتن

توضیحات

چکیده

امروزه به دلیل گسترش و اهمیت زمینه‌های مختلف دریایی، فعالیت‌های ساختمانی مانند ساخت اسکله‌ها، سکوها و غیره در مناطق ساحلی و اقیانوسی افزایش چشمگیری داشته است. خرابی‌های سازه‌های بتنی به‌خصوص سازه‌های احداث‌شده در سواحل و بنادر جنوبی کشور باعث خسارات جبران‌ناپذیر گردیده است. تعمیرات چنین سازه‌هایی بسیار پرهزینه بوده و درصورتی‌که با مواد مناسب و با استفاده از روش‌های صحیح انجام نشود این خرابی‌ها مجددا در زمان‌های کوتاهی ظاهر خواهند شد. در تحقیق حاضر به منظور افزایش دوام بتن در محیط خورنده سولفات (محلول سدیم سولفات با غلظت ۷%)، از طرح های اختلاط متنوع با افزودن ذرات نانو سیلیس و سرباره کوره آهنگدازی استفاده گردید. در مجموع ۱۹۶ نمونه ساخته شده و مورد آزمایش قرارگرفت. آزمایش های انجام شده شامل، آزمایش اسلامپ، جذب آب، التراسونیک و مقاومت فشاری در دو محیط آب معمولی و محیط سولفات می‌باشد. بررسی نتایج نشان داد که اضافه کردن همزمان سرباره کوره آهن‌گدازی و ذرات نانو سیلیس به طرح اختلاط سبب کاهش مقدار مقاومت فشاری در سنین اولیه ۷ و ۲۸ روزه و افزایش آن در سنین ۹۱ و ۱۸۰ روزه نسبت به نمونه شاهد گردید. به‌طور نمونه مقاومت فشاری نمونه‌های حاوی یک درصد نانو سیلیس و ۲۰ درصد سرباره در محیط سولفات در سن ۷ و ۲۸ روزه به ترتیب برابر ۱/۲۶ و ۳۲/۳۴ مگاپاسکال است که نسبت به نمونه شاهد دارای کاهشی به میزان ۳/۳ و ۹۲/۲ مگاپاسکال می‌باشد. بااین‌حال با افزایش سن نمونه‌ها مقدار مقاومت فشاری نیز افزایش می‌یابد و برای نمونه‌های دارای یک درصد نانو سیلیس و ۲۰ درصد سرباره در سن ۹۱ و ۱۸۰ روزه مقدار مقاومت فشاری به ۷۷/۴۴ و ۶۷/۴۶ مگاپاسکال می‌رسد که دارای افزایشی برابر ۹۳/۵ و ۲۳/۷ مگاپاسکال نسبت به نمونه شاهد می باشد ؛ بنابراین تجزیه و تحلیل نتایج نشان می‌دهد که اضافه کردن ذرات نانو سیلیس و سرباره کوره آهنگدازی در دراز مدت سبب افزایش دوام بتن در محیط سولفات می شود.

کلمات کلیدی: دوام بتن، نانوسیلیس، سرباره کوره آهن‌گدازی، التراسونیک، جذب آب